Ангилал: Зүгээр л...
.jpg)
Би амьдралаас залхсан.. Миний хайртай юм бүхэн надаас холдож хүсэл мөрөөдөл хүртэл нэг л өдөр юу ч биш болчихсон.
Тэгээд би яагаад юуны төлөө амьдарч байгаагаа ойлгосонгүй. Надад хайр халамж, хүсэл мөрөөдөл юу ч сонин биш.
Өдрийг бодолд автаж нүцгэн утаан дунд өнгөрөөдөг боллоо.. Хий дэмий ингэж байхаас ч дэндүү залхжээ.
Тэгээд л нэг өдөр үхлийг би сонгосон. Би амьдрал нэртэй газраас явахаар шийдсэн. Итгэлтэй..
Амьдардаг сууцныхаа дээвэр лүү гарахаар шатаар алхлаа. Алхаад л байлаа. Ердөө л 9н давхар байшингийн шат руу хөлөө дааж ядан алхана. Хөл хүндрээд явж өгөхгүй удсаар арай хийж дээвэр дээр гарлааа.. хэр удаан алхсанаа ч санахгүй байна. Санахаас ч залхуу хүрнэ.
Дээврээс харахад амьдрал өрнөж хүмүүс амьдарсаар л байсан. Би тэр хүмүүсийг гайхаж бас өрөвдөх сэтгэл төрсөн.. Тэнд байсан шувууг хүртэл.
Хөлөө дээврийн ирмэг дээр зэрэгцүүлэн гишгээд эргэн тойрноо харахад надад хорогдох юм байсангүй.. Тэнгэр цэлмэг,агаар сайхан. Гэхдээ л харахаас ч итгэхээс ч амьдарч амьсгалахаас залхсан. Үүний цаана намайг ер бусын ертөнц хүлээж байгаа.
Тэгээд үсэрье гэж бодоод нүдээ тас анисан. яагаад нүдээ аниснаа ч ойлгосонгүй үсрэхээр шийдсэн. Намайг тэндээс үсрэхэд хүмүүс инээхийг уртаар санаа алдахыг би сонссон. Би үсэрсэн. Энэ л миний хүссэн зүйл байсан бололтой. Би сэтгэл хангалуун хэзээ ч мишээж байгүйгээрээ мишээж байсан.
Миний бие ямар ч хөдөлгөөнгүй хэвтэж судасны лугшилт мэдрэгдэж.... сүүлдээ лугших чимээ аажим аажмаар холдлоо...
Өглөө сэрэхэд миний судас лугшиж л байсан. Бие минь хөдөлж байсан.Харин би үхлээс л айсангүй. Яг л зүүд шигээ.......
Бичсэн: 
Бичсэн: sasha_bilov
Бичсэн: 
Бичсэн: 
